3

başının üzerine aldın çok senin
olan bir rüzgârı yine senin ışığın
öyle bir hafiflikle seni güne taşıyan
rengi boşluk keyifli bir sızı değil akıp
giderken sokaklarda ona durmadan
verdiğin bir soru belki cevabı çok yakın
yeni olan her şeye -uzak kadar- susup
bakışları ben olsam ya o insan deyişi
sersemce bir duvar örerek zamanla
arasına onca söz bir öğle sonrası baba
önleri güven duygusu gelinmeyen gecelerin
rağmeni bir uyku yaratılan bir güzellikle
çıplaklığın kalın örtüsü bırakıp da
gidememelerin bedenin küskün ve
şaşkın onyıllardır sessizlik çılgın
kalabalıkların tam ortasında sofra
kuran bir kadın mum ateşi içimize
damlayan